شیعیان

تقدیم به شیعیان امیرالمومنین (علیه السلام)

شیعیان

تقدیم به شیعیان امیرالمومنین (علیه السلام)

استقبال از محرم

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

                                                             باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است



بوی بهشت می وزد از کربلای تو

                                                      ای کشته ای که جان دو عالم فدای تو

در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب

                                                      وقتی شنید ناله ی وا غربتای تو

رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا

                                                     شد کعبه ی حقیقی دل، کربلای تو

اجر هزار عمره و حج در طواف توست

                                                      ای مروه و صفا به فدای صفای تو

با گفتن رضا به قضائک به قتلگاه

                                                      شد متحد رضای خدا با رضای تو


یا حسین!

شعر ابونواس در مدح امام رضا (علیه السلام)

  اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی

ابونواس یکی از شعرای معروف قرن دوم هجری است. او شاعر اهل بیت نبوده از این رو زمانی که مأمون خلیفه عباسی، حضرت رضا (علیه السلام) را ولیعهد خود کرد، همه شاعران به جز وی در مدح آن حضرت شعر می گفتند. به همین خاطر او را سرزنش کردند که چرادر مدح حضرت شعر نمی گویی. او ضمن ابیاتی گفت:


  قیل انت اوحدالناس حرا               اذ تفوهت بالکلام البدیه

  لک من جوهرالکلام بدیع                یثمرالدر فی یدی مجتنیه
  فعلی ماترکت مدح ابن موسی      والخصال التی تجمعن فیه
  قلت لا استطیع مدح امام              کان جبرئیل خادما لابیه

  قصرت السن الفصاحة عنه           و لهذا الفریض لایحتویه


به من گفته شد که تو تنها مرد آزاده هستی. ناگاه که لب به سخن می گشایی

کلام تو سرشار از گوهرهای ادبی است که گویا گوهر را در اختیار انسان قرار می دهد.
پس چرا با این شرایط دست از ستایش فرزند موسی (امام رضا علیه السلام) و بازگو کردن خصالی که در اوست کشیده ای.
در پاسخشان گفتم: من توان ستایش امامی را که جبرئیل خدمتکار پدر اوست، ندارم.

زبان های گویا و فصیح از مدح او ناتوان هستند و به همین جهت شعر و سخن من نمی تواند آنگونه که سزاوار است او را مدح و ستایش کند.

منبع: http://alaam.tahoor.com/page.php?id=10703&cat=1245  


نیمه ی شعبان، میلاد سرور آزادگان جهان

                              اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم

میلاد امام زمان قائم آل محمد عجل الله تعالی فرجه الشریف بر همه ی آزادگان جهان مبارک باد.

دوستان یادمان نرود امشب ساعت 11 همه باهم دعای سلامتی حضرت را زمزمه کنیم. همچنین آیت الله العظمی وحید خراسانی (مدظله) تلاوت سوره ی یاسین و زیارت آل یاسین در این شب را توصیه نموده اند و همچنین توصیه کرده اند که هر روز به قدری که میسر است قرآن مجید تلاوت شود و به آن حضرت هدیه گردد که جزایش بودن با آن حضرت است. شعر زیر را هم از یک وبلاگی برداشته ام که به محضر حضرت و شما تقدیم می کنم:


زمان در تب نـوروز و نـگارم نرسیدست
جـهان محـو بهـارست و بهارم نرسیدست


سراسر همه گل روید از این خاک، ولیک
بـه گلزار دلـم زهـره عـذارم نرسیدست


چه فرقی بکند کین شب عیدست، و یا روز
الا ای دل مـن لــیل و نـهارم نرسیدست


بپوشان رخ خود ای تو سـروش مه رنگین
کـه آن یــار مسیـحا به کنارم نرسیدست


تو ای باد بهاری مـده جولان به گلستان
روا نیست که خـوش نفحه سوارم نرسیدست


به ظاهر لب خندان و به باطن دل گریان
سُرورم همه بـاطل چو که یـارم نرسیدست

ز غم در تب و تابم ، و سوالم ز خود اینست
که سرخوش ز چه باشم چو قرارم نرسیدست


شدم شهره ی شهرم به دو چشمانِ سپیدم
بـه مرهـم ز نگـاهش، دل زارم نرسیدست


خـدایا مپسـندم دم مـرگی که قریبست
بگـویم بـه تـو حتـی به مزارم نرسیدست


بدان "منتظرا" مستی عشاق حرام است
درین لحظه که آن بـاده گسارم نرسیدست

منبع: http://shabanzadeh-h.blogfa.com


هیچ می دانی؟

هیچ می دانی؟

زندگی ساعت تفریحی نیست،

که فقط با بازی،

یا با خوردن آجیل و خوراک،

بگذرانیم آن را،

هیچ می دانی آیا،

ساعت بعد چه درسی داریم؟

زنگ اول دینی،

آخرین زنگ حساب !

(سلمان هراتی)

وقتی بیایی...

اَیْنَ الْمُتَخَیِّرُ لِاعادَهِ المِلَّه وَ الشَّریعَه - اَیْنَ المُوَمِّلُ لِاحیاءِ الکِتابِ وَ حُدودهِ 

 

دنیا بهاران می شود وقتی بیایی

                                          دل نورباران می شود وقتی بیایی

چشم انتظارت هر کجا بنشسته محزون

                                    خوشحال و خندان میشود وقتی بیایی

هر دردمندی هر کجا باشد گرفتار

                                     بی وقفه درمان می شود وقتی بیایی

تلخ است این دوران ولی چون قند شیرین

                                          بر کام یاران می شود وقتی بیایی

کاخ ستمگران و خودکامگان عالَم

                                          از پایه ویران می شود وقتی بیایی

عمر پر از مکر و فریب و نحس شیطان

                                         دیگر به پایان می رسد وقتی بیایی

عمری گذشت...

دارالسلام روی سلامت نشان نداد

                                      بگذشت جان از آن و به دارالعجب رسید

عمری گذشت و راه نبردم به کوی دوست

                                     مجلس تمام گشت و ندیدم روی دوست

گلشن معطر است سراپا ز بوی یار

                                         گشتیم هر کجا نشنیدیم بوی دوست

هر جا که می روی ز رخ یار روشن است

                                             خفاش وار راه نبردیم سوی دوست

می خوارگان دل شده ساغر گرفته اند

                                    ما را نه می نصیب نشد از سبوی دوست

گوش من و تو وصف رخ یار نشنود

                                          ور نه جهان ندارد جز گفتگوی دوست

با عاقلان بگو که رخ یار ظاهر است

                           کاوش بس است این همه در جستجوی دوست

ساقی ز دست یار به ما باده می دهد

                                        برگیر می تو نیز ز دست نکوی دوست 

                                                  امام خمینی (رحمة الله علیه) 

او می آید!

 این المُرتَجی لاِزالَهِ الجَور وَ العُدوان اَینَ المدَّخَرُ لِتَجدیدِ الفَرائِضِ وَ السُّنَنِ 

مژده باد ای عاشقان آن یار می آید آخر

                       مقتدا و رهبر و سالار ما می آید آخر

بی قراران رخش قدری دگر آرام گیرید

                      مایه ی آرامش و دلدار ما می آید آخر

گرچه این دوران ما را سایه ظلمت گرفته

                   روشنی بخش سرای تار ما می آید آخر

این جهان ما شده ویران از ظلم ستمگر

                          بهر آبادانیش معمار ما می آید آخر

ای گروه منتظر با تزکیه آماده گردید

                         راحت روح و تن تبدار ما می آید آخر

منصب فرمانروایان جهان هیچ و پوچ است

                   چون امیر و سید و سالار ما می آید آخر

دیده های خسته از انتظار این شب تمام است

                        باغبان گلشن و گلزار ما می آید آخر

ای همه چشم انتظاران وعده ی حق ثابت است

                      آشنا و محرم و غمخوار ما می آید آخر

گرچه شب تاریک و طولانی است اما عاشقان

                   با سحر خورشید شام تار ما می آید آخر

هرچه ما نالایقیم اما آن امام

                   مهربان است و ز پی دیدار ما می آید آخر