شیعیان

تقدیم به شیعیان امیرالمومنین (علیه السلام)

شیعیان

تقدیم به شیعیان امیرالمومنین (علیه السلام)

سالروز تخریب بارگاه ملکوتی ائمه بقیع (علیهم السلام) +عکس

8 شوال سال 1344 هجری قمری بود که این حرم بس عظیم و ملکوتی ،گنبد و بارگاه ائمه ی بقیع ،امام حسن و امام سجاد و امام باقر و امام صادق (علیهم الصّلوه و السّلام) را که تا قبل از به وجود آمدن فرقه ی گمراه وهابیت هشتصد سال زیارتگاه شیعیان و مریدان اهل بیت (علیهم السلام) بود و برای این حرم امن الهی ضریح و مناره و گنبد زیبا و سربه فلک کشیده و ... ساخته بودند به طور کلی منهدم و ویران ساختند.






و بقیع هم اکنون در غربت...


معرفی امیرالمومنین (علیه السلام) در عرفات و غدیر خم

        بسم الله الرّحمن الرّحیم           اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم

   عرض سلام و تحیت خدمت شیعیان عزیز و محبین عترت پاک پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم).

به یاری خداوند متعال امروز قرار است ناگفته هایی پیرامون معرفی امام علی بن ابی طالب (علیه السلام) توسط پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) در حجه الوداع و غدیر خم خدمت شما عزیزان ارائه کنم. ان شا الله مورد قبول درگاه خداوند واقع شود و گامی ناچیز برای بیان حقیقت باشد.

    تا به حال جریان معرفی امام (علیه السلام) در غدیر خم را بسیار شنیده ایم. این که پیامبر(ص) در راه برگشت از حجه الوداع (یا حجه البلاغ) در محلی به نام غدیر خم جایی که کاروان های مختلف از آن جا جدا می شدند دستور توقف دادند و فرمودند منتظر بمانید تا همه جمع شوند. سپس خطبه ای خواندند و در آن علی بن ابی طالب را به عنوان مولا و جانشین بعد از خود معرفی نموده و دوازده نفر جانشین برای خود شمردند و تاکید کردند که اطاعت از آن ها تنها راه نجات و رستگاری می باشد.

    شبهه ای که اهل سنت برای این جریان مطرح می کنند این است که مساله غدیر بدان سبب بود که میان امام علی (علیه السلام) و سربازانش در جنگی که در یمن اتفاق افتاد بر سر تقسیم غنایم جنگی اختلافی به وجود آمد. در نتیجه برای این که سربازان از او دلخور نباشند و حضرت پیامبر از آن ها دلجویی کرده باشند خواست تا اختلافشان را حل کند و از آن ها دلجویی نماید. بنابر این آن موقعیت را مغتنم شمرد و از علی (علیه السلام) تعریف کرد و گفت که از او ناراحت نباشید او برادر من است و «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» پس از او دلخور نباشید و هر کس دوستدار من است پس علی را هم دوست داشته باشد! بنابر این در مساله ی غدیر تنها دوستی علی (علیه السلام) مطرح شده بود نه چیز دیگری.

اما باید توجه داشت که پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) در غدیر خم ابتدا سوال نمود:«الست اَولی بکم من انفسکم؟»  آیا من از خود شما به خودتان سزاوارتر نیستم؟ آیا من بهتر از شما صلاحتان را نمی دانم؟ همه جواب دادند:«بلی» آری یا رسول الله! بعد از آن بود که فرمودند:«من کنت مولاه فهذا علی مولاه...» در واقع این مولویت را ابتدا با آن اولویتی که خود بر مسلمین داشتند بیان نمودند بنابر این برای فهم معنای حدیث غدیر، باید دو گزاره ی حدیث را با هم در نظر گرفت و حدیث را نمی توان به معنای دوستی امیرالمومنین گرفت بلکه حدیث غدیر نشانگر ولایت و سرپرستی علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) بر مسلمین است همان گونه که پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) بر مسلمین ولایت داشتند.

علاوه بر این اگر پیامبر (صل الله علیه و آله) فقط قصد بیان دوستی علی (علیه السلام) را در غدیر داشتند (آن هم برای سربازان جنگ یمن) چرا آن همه جمعیت را در بیابان خشک جلوی آفتاب نگاه داشتند و فرمودند آن هایی که جلوتر رفته اند برگردند و آن هایی که عقب مانده اند برسند و سپس خطبه ای طولانی ایراد کنند؟ پس حتما مساله ی بسیار مهمی را می خواستند بیان کنند که لازم بود حضرت همه ی حاجیان را در غدیر خم نگه دارند.

مساله دیگری که وجود دارد این است که می گویند اگر مساله ی ولایت و جانشینی علی مطرح بود و مساله ی مهمی بوده چرا پیامبر این مساله را در منی و عرفات که تعداد مسلمین بیشتر بود و قریشیان و اهل مکه هم حضور داشتند بیان نکردند؟

جواب اینکه چرا پیامبر در منی و عرفات هم بیان فرمودند و گزاره های تاریخی مویّد آن است. پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) روز عرفه در منطقه عرفات شروع به سخنرانی می کنند آنگاه امامان بعد از خود را یکی یکی معرفی می کنند و می فرمایند امامان بعد از من دوازده نفرند با این مشخصات ... اما در این هنگام صدای جیغ و فریاد از گروه هایی از مردم بلند می شود تا جایی که بسیاری از مردم نمی توانند سخن پیامبر را بشنوند. این هیاهو کنندگان قریشیان حاضر در مکه بودند. برای بیان دوباره موضوع، دستوری از سوی خداوند متعال مبنی بر اعلام ولایت علی و جانشینان بعد از او در غدیر خم می آید: «یاایّها الرّسول بلّغ ما انزل الیک من ربّک و ان لم تفعل فما بلّغت رسالته و الله یعصمک من النّاس انّ الله لا یهدی القوم الکافرین» (مائده آیه67) «ای پیامبر آنچه از خدا بر تو نازل شد (درباره ی علی) به خلق برسان که اگر نرسانی تبلیغ رسالت و ادای وظیفه نکرده ای و خدا تو را از شر و آزار مردمان محفوظ خواهد داشت خدا گروه کافران را به هیچ راه موفقیتی هدایت نخواهد کرد

از قسمت «اُنزِل الیک من ربّک» معلوم می شود که قبل از این به پیامبر دستور معرفی علی در عرفات آمده بود اما به دلیل هیاهوی قریشیان این امر  به طور کامل انجام نگرفت و به غدیر موکول شد.ترسی که پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) در دل داشتند ترس از یهود و قریش در مورد معرفی امام علی (علیه السلام) بود که خداوند به پیامبر(صل الله علیه و آله) گفت نترس خدا تو را از شر مردم حفظ می کند.

نتیجه اینکه: پیامبر اکرم (صلّ الله علیه و آله) در غدیر خم مساله ی ولایت امام علی (علیه السلام) را مطرح کردند و قبل از آن در مراسم حج در منطقه ی عرفات هم آن را بیان کرده بودند که به دلیل هیاهوی اهل مکه امکان طرح پیام ولایت به طور کامل ایجاد نشد و به غدیر خم موکول گردید.

                                             والحمد لله رب العالمین

                   

جانشینی پیامبر اکرم( صل الله علیه و آله) و روی کار آمدن خلفا(قسمت دوم)

بسم الله الرّحمن الرّحیم                  اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم

عرض سلام و تحیت خدمت تمامی شیعیان و محبین اهل بیت رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم)

به امید خدا در این مطلب بحث جانشینی بعد از پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) را ادامه می دهیم.

در میان همه ی فرقه های اسلامی این اعتقاد وجود دارد که بعد از پیامبر (صل الله علیه و آله) باید جانشینی برای آن حضرت وجود داشته باشد و زمامداری امور مسلمین را به عهده بگیرد و این امر یک امر عقلی است و با دلایل عقلی ثابت می شود. اما در این که این جانشین چه کسی باید باشد، چه وظایفی دارد، چگونه انتخاب می گردد، چه شئونی دارد و هزاران مسئله ی دیگر سوالاتی است که بیش از هزار سال است در بین فِرَق اسلامی مطرح است.

اصلی ترین دیدگاه هایی که در مورد امامت جامعه ی اسلامی (اختصاصا بعد از رحلت پیامبر) وجود دارد دو مورد است:

۱- وجود امام بعد از پیامبر امری بدیهی و ضروری است اما این امامت و زمامدار را مردم مشخص می کنند و مردم با هرکس بیعت بکنند امام مسلمین می شود. (دیدگاه اهل سنت)

۲- امامت امری الهی است و انتخاب امام بر عهده ی خداوند است و مسلمین مطیع امر خدای تعالی هستند. (دیدگاه شیعه)

در اینجا باید سراغ ویژگی های امام و رهبر جامعه ی اسلامی خصوصا بعد از پیامر اکرم (صل الله علیه و آله) برویم و ببینیم شئون امامت کدام است و آیا مردم قدرت انتخاب چنین فردی با چنین ویژگی هایی را دارند یا خیر.

امام و رهبر جامعه ی مسلمین باید حکمران و سیاستمدار باشد و از عهده ی مسائل قضایی و حل و فصل اختلافات اجتماعی ، دینی، عقیدتی و ... مردم بر آید، به تمامی پرسش های دینی و مکتبی و آموزه های علمی و احکام پاسخ بگوید، راه رسیدن به کمالات انسانی و حقایق معنوی را بداند و خودش طی مسیر کرده باشد، هدایتگر و راهنمای مردم به سوی هدف بعثت انبیا که همان تربیت انسان کامل است باشد و در یک کلام باید تمامی شئون نبوت و ویژگی های پیامبر (به جز دریافت و الاغ وحی) را دارا باشد. بنابر این هرکسی نمی تواند رهبر مسلمین باشد اگر چه مومن یا مسلمان باشد و دارای ویژگی های خوبی هم باشد. مقام امامت واجد تمامی ویژگی های پیامبر منهای دریافت و ابلاغ وحی است. او حجت خدا بر روی زمین و معدن علوم خداوندی و مبیّن و مفسّر احکام شریعت و قرآن، آگاه به تفسیر و تاویل کتاب الله و خود او قرآن ناطق است. اوست که به وسیله او مخلوقات توفیق ارتباط با خداوند می یابند و فیض الهی به دست او بر انسان ها می رسد. و اوست که حق با اوست و او با حق است «یدور معه حیثما دار» و حق برگرد او می چرخد. واضح است که انتخاب چنین شخصی از عهده ی مسلمین خارج است و باید توسط خداوند انتخاب گردد و به وسیله ی پیامبر به اطلاع مردم برسد.

پس چون ویژگی های رهبر و امام جامعه مشخص گردید باید سراغ گزاره های تاریخی برویم وببینیم که آیا چنین کسی با چنین ویژگی هایی بعد از رحلت حضرت وجود داشته و نیز آیا خود پیامبر(صل الله علیه و آله) نیز چنین شخصی را معرفی نموده اند؟ با بررسی اخبار و گزاره های تاریخی مشخص می گردد که چنین شخصی وجود داشته و بار ها توسط رسول گرامی اسلام (صل الله علیه و آله) به مردم معرفی گردیده و جانشینان بعد از او هم توسط خداوند انتخاب گردیده است و او کسی نیست جز نام نامی امیرالمومنین امام علی ابن ابی طالب (علیه السلام).

گفتنی است که علمای اهل سنت چنین مقامات و ویژگی هایی را که برای امام ذکر شد را برای سه خلیفه ی اول قائل نیستند. کتاب "الصحیح من سیره النّبی الاعظم(صل الله علیه و آله)" تالیف علامه سید جعفر مرتضی عاملی جلد های 28 تا 31 توضیحات مفصلی راجع به معرفی امیرالمومنین (علیه السلام) در حجه الوداع دارد و به خواست خدا بحث آینده در مورد این موضوع خواهد بود.

                                       والحمد لله ربّ العالمین

جانشینی پیامبر اکرم( صل الله علیه و آله) و روی کار آمدن خلفا(قسمت اول)

بسم الله الرحمن الرحیم               اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

با عرض سلام خدمت همه ی دوستان عزیز و تمامی شیعیان و محبین اهل بیت پیامبر (صلوات الله علیه واله وسلم)

بحثی که در این یادداشت به امید خدا می خواهم برای عزیزانم مطرح کنم بحثی پیرامون جانشینی وخلافت بعد از رحلت رسول گرامی اسلام می باشد. این که درباره ی خلافت بعد از پیامبر چه برداشت هایی صورت می گیرد و برداشت درست و حق کدام است.

قبل از بیان مطالب لازم می دانم نکته ای را به عرضتان برسانم این که علم کلام بسیاری از تحیرات درونی انسان را حل می کند و نگرانی های اعتقادی انسان را برطرف می سازد. هر مکتبی برای خودش فلسفه و کلامی دارد و عموما این استدلال های کلامی بعد از وقوع رخدادها و حوادث تاریخی به وجود می آیند. بدین صورت که هر مکتبی برای توجیه حوادث و اتفاقات تاریخی خود برای آن ها مبانی و دلایلی ذکر می کند و آن حوادث را تشریح می کند و برای خود مبانی عقیدتی قرار می دهد. برای مثال اهل سنت برای مشروعیت بخشی به اتفاقات بعد از رحلت پیامبر و روی کار آمدن خلفا دلایلی می آورد مثلا می گوید مردم با هر کس بیعت کنند و او را حاکم سازند تبعیت از او مشروعیت دارد و نمی توان علیه او کاری انجام داد.(ان شا الله جواب این ادعا هم در آینده خواهد آمد) بنابر این حوادث تاریخی بر مبانی کلامی تقدم دارد و این تاریخ است که باعث به وجود آمدن کلام می شود.

حدیثی از پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) در منابع شیعه و اهل سنت وجود دارد که:«من مات و لم یَعرف امامَ زمانه مات میتهٌ جاهلیّه» یا بدین صورت «من مات و لیس فی عنقه بیعه مات میته جاهلیّه» یعنی هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد (بر گردنش بیعتی نباشد) به مرگ جاهلیت مرده است.

نکته ای که از این روایت قبل از هر چیز فهمیده می شود این است که اولا وجود امام در جامعه ضرورت دارد. یعنی باید در هر زمانی فردی در جامعه امام و رهبر باشد و تمامی مسلمین اعمال خود را به او ارجاع دهند و به وسیله ی او هدایت یافته و از گمراهی و جهالت نجات یابند.

دومین نکته ای که از این روایت به دست می آید ضرورت شناخت و معرفت امام است.

سومین نکته وجود ویژگی خاصی در امام است که به او قابلیت هدایت کردن می دهد.

چهارمین نکته:امام و شناخت او امری اعتقادی است نه فرعی و فقهی. و اعتقاد به امامت اصلی از اصول دین است که مربوط به اعتقادات خصوصی هر مسلمانی می شود.

پنجمین نکته هم که به دست می آید این که عدم معرفت و شناخت امام مساوی با جاهلیت است. جاهلیت هم عبارت است از پایبندی به اعتقاداتی که هیچ پایه ی الهی و صحیحی نداشته باشد. هر امری که توحیدی نباشد جاهلیت است. کرنش در برابر چیزی که شایستگی تعظیم و پرستش ندارد شرک بوده و جاهلیت است. جاهلیت یعنی کفر و الحاد و پوچ بودن و پایبندی به همان امور پستی که قبل از بعثت پیامبر وجود داشت. بنابر این اهمیت معرفت امام از اینجا روشن می شود که عدم وجود چنین معرفتی با جاهلیت قبل از پیامبر برابر می باشد.

                                   والحمد لله رب العالمین