باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
بوی بهشت می وزد از کربلای تو
ای کشته ای که جان دو عالم فدای تو
در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب
وقتی شنید ناله ی وا غربتای تو
رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا
شد کعبه ی حقیقی دل، کربلای تو
اجر هزار عمره و حج در طواف توست
ای مروه و صفا به فدای صفای تو
با گفتن رضا به قضائک به قتلگاه
شد متحد رضای خدا با رضای تو
یا حسین!