بسمه تعالی وسیعلم الذین ظلموا ایِِّ منقلب ینقلبون
شهادت مولا امام علی الهادی النقی (علیه آلاف التحیه والثنا)را به پیشگاه آقا امام زمان علیه السلام وتمامی دوستداران حضرت تسلیت عرض می نمایم.
دعای سریع الاجابه ازامام هادی (ع):
شیخ طوسی در کتاب امالی از محمد بن احمد از عموی پدرش نقل می کند:
روزی در خدمت امام هادی (ع) رسیدم و به ایشان عرضه داشتم: ای سرور من! این مرد (یعنی متوکل) مرا از خود دور نموده و روزی مرا قطع کرده و مرا ملول و دلتنگ نموده است و همه آنها بخاطر این است که می داند من وابسته و ملازم درگاه شما هستم و چون می دانم اگر شما به او سفارش بفرمایید، حتما قبول می کند؛ تقاضا دارم لطفی کنید و از او درخواست کنید در کار من تجدید نظر نماید. امام (ع) فرمودند: ان شاء الله به خواسته ات میرسی، هنگامی که شب فرا رسید فرستاده های متوکل یکی پس از دیگری به سوی خانه من آمدند و مرا به نزد متوکل دعوت کردند، وقتی به آنجا رفتم فتح بن خاقان را دیدم که کنار در ایستاده و گویا منتظر است.
به من گفت: ای مرد چرا امشب در خانه ات آرام نمی گیری؟ متوکل چقدر امشب برای دسترسی به تو اصرار داشت و مرا خسته کرد.
سپس وارد خانه شدم و دیدم متوکل در جای خود نشسته است. همین که مرا دید، صدا زد:ای ابو موسی به خاطر مشغله فراوان از تو غفلت می کنم، چرا تو یاد آوری نمی کنی و خودت را از خاطر ما می بری؟ اکنون بگو چه حقوقی از تو نزد ما باقی مانده و پرداخت نشده است؟ من چند مورد را که می توانستم از جمله فلان عطا و فلان ماهیانه را نام بردم و او دستور داد تا دو برابر آنچه را گفتم به من پرداخت کردند.
هنگام خارج شدن به فتح بن خاقان گفتم: آیا امام هادی (ع) اینجا تشریف آورده اند؟
گفت: نه!
کفتم: نامه ای فرستاده اند؟
گفت: نه!
پس از این گفت و گو بیرون آمده و به طرف خانه ام روان شدم.
فتح بن خاقان هم به دنبال من بیرون آمد و به من گفت: هرگز شک ندارم که تو از امام هادی تقاضای دعا کرده ای و ایشان برای تو دعا نموده اند، از تو خواهش دارم از آن حضرت تقاضا کنی برای من هم دعا کند.
هنگامی که به خدمت حضرت هادی (ع) شرفیاب شدم، فرمودند:
ای ابو موسی چهره ات را خشنود و راضی می بینم.
عرض کردم: و این به برکت شما بوده است ای سرور من، ولی به من گفتند شما نزد او نرفته اید و از او درخواست نکرده اید!!!
امام (ع) فرمودند: «إنّ الله تعالی یعلمُ إنا لا نلجأ فی المُهمّاتِ إلا إلیه و لا نتوکَّلُ فی المُلِمَّاتِ إلا عَلیهِ و عُوِّدنا إذا سألناهُ الإجابة وَ نخافُ أن نَعدلَ فیعدلَ بنا »
خداوند تبارک و تعالی می داند که ما هرگز در امور مهم خود جز به او پناهنده نمی شویم و در سختی و بلاها جز به او اعتماد نمی کنیم و ما را چنین عادت داده اند که هرگاه از او درخواست کنیم اجابت فرماید، می ترسیم از او روی برگردانیم و او هم از ما روی برگرداند.
عرض کردم فتح بن خاقان به من چنین و چنان گفت.
فرمودند: او به ظاهر ما را دوست دارد، ولی در واقع از ما دوری می کند، دعا برای دعا کننده وقتی اثر خواهد داشت که با شرایط آن همراه باشد.
اگر کسی در اطاعت فرمان الهی اخلاص بورزد و به پیامبری رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و حق ما اهل بیت اعتراف کند، آنگاه از خداوند چیزی درخواست کند، او را محروم نمی فرماید.
عرض کردم: ای سرور من دوست دارم از میان دعاها دعای مخصوص را به من بیاموزی.
امام (علیه السلام) فرمودند:
دعایی را که خواهم گفت، من آن را بسیار می خوانم و از خدا تقاضا کرده ام هر کس بعد از من آن را نزد قبرم بخواند، او را نا امید نفرماید و دعا این است:
یا عُدَّتی عِندالعُدَدِ و یا رَجائی و المُعتَمَد و یا کَهفی وَ السَّنَد و یا واحِدُ یا اَحَدُ یا قُل هُوَ الله اَحَد اَسالُکَ اللهمَ بِحَقِ مَن خَلَقتَهُ مِن خَلقِکَ وَ لَم تَجعَل فی خَلقِکَ مِثلَهُم اَحَداً اَن تُصَلّیَ عَلَیهِم و .... (حاجت خود را ذکر کند)
بحار الانوار ج 50/ ص 127
منبع:سایت دارالارشاد darolershad.org
مطالب خوبی داری به ما هم سر بزن.